Zuchtend kwam Amalia de trap af. De slaapkamers, behalve die van haar ouders, waren allemaal klaar. Precies zoals haar moeder gewenst had. Omdat zijzelf nog niet mocht toveren, hadden haar broers het allemaal met magie geregeld. Dus had ze de pineut geweest en op de drie kleintjes moeten letten. Haar eigenkamer had ze laten decoreren in lilakleuren met grijs en zilver. Hoewel Ilary & Mitya er grapjes over hadden gemaakt had ze hen laten begaan. Het waren immers mannen, wat wisten die nou helemaal van het inrichten van een huis. Nee hun kamer dan, zij zouden een kamer gaan delen, die door middel van een scherm gedeeld kon worden, onafscheidelijk als ze waren in de periodes thuis, want ze hadden er blijkbaar een hekel aan dat ze beide in een andere Zweinsteinse afdeling zaten. De kamer van de twee jongens was dan ook half rood met goed, half blauw met brons. Het was maar goed dat ze de kamer konden splitten indien nodig, want dat stond werkelijk niet samen. Maar het was wat ze gewild hadden. Dunya haar kamer grensde door middel van een deur aan de kamer van haar tweelingbroertje Dmitriy, en zou in menig paleis niet misstaan. Dunya was dan ook met recht het prinsesje in hun familie. Dmitriy, had een grijs met witte kamer gekregen. Het verbaasde Amalia nog elke kaar dat haar nog zo jonge broertje wit ook wit kon houden. Tot slot hadden ze de kamer van Vincenza in sprookjessferen betoverd en had Amalia een van haar broers mee genomen naar de badkamers. De ene zou gedeeld worden door de jongens, de andere door de meiden. De meiden badkamer werd voorzien van een beige vloer en creme tegels met zilveren kranen. De badkamer van de jongens echter had een zwarte vloer gekregen met donkergrijze wanden en gouden kranen.
De twee kleine logeerkamers in het huis waren ook al klaar. Het ene zachtblauw en naar Merlyns smaak ingericht. De andere in een barokke stijl. De gangen waren neutraal gebleven en de jongens zelf hadden warempel gezien dat daar niet meer hoefde als de kroonluchters en het prachtige kersenhout opschonen.
Nu was Ilary in de woonvertrekken bezig en Mitya nam de keuken onder handen. Dezelfde keuken als waar zij op de dreuzelmanier, al heette dat hier anders, het diner aan het klaarmaken was. De woonvertrekken, te weten een woonkamer, een kleine salon, een zeer kleine biebliotheek annex studeerkamer en een kleine extra zitkamer, werden een mix van de door hun moeder geliefde italiaanse invloeden vanuit het castello, en hun vaders Russische inborst. Wat ze ervan kon zien door een doorgeef ram was schitterend. De oudste tweeling had bedacht in de keuken een houten hoekbank tevoorschijn te toveren en een lange bij passende tafel. Een lange bank aan de andere lange zijde en een stoel voor vader aan het hoofd, completeerde het geheel. Amalia was al verliefd op die lange tafel, daar zouden ze heerlijk aan kunnen eten en er was plek genoeg voor hun hele gezin het gasten.
Terwijl ze de uien sneed gniffelde ze, als ze zo naging wat dit huisje allemaal had leek het immens groot zou men zeggen. Niet was echter minder waar. op alle slaapkamers pastte maar net het hoognodige. Hun nieuwe bibliotheek annex studeerkamer was 4 kasten groot, een bureau en 2 stoelen. De woonkamer kon niet eens een box in, evenmin in de salon en extra zitkamer. Maar, ze voelde zich hier nu al gelukkig. Het was klein, veel kleiner als ze gewoon was. Maar ze woonde dicht bij de familie Campbells, een familie die waarlijk als familie voelde. En... En het was hun eigen huisje, geen ongenode leerlingen die binnenstormde, niks van dit. Hun eigen plekje.
Het diner dat ze aan het maken was vorderde goed. Ze had pasta gemaakt met enkele sauzen, knoflookbrood en een kleurrijke salade. Een dessert had ze niet gemaakt, ze wist dat dat nog te hoog gegrepen was. Ze hoopte dat zia (tante) Nathalia en haar kinderen het diner zou smaken. Maar daar was ze niet bang voor. Degene waar ze wel over twijfelde was heer Webster en zijn kinderen. Haar moeder en zia kennende zouden zij genodigd worden voor het diner.
Amalia schudde kort haar zorgen van zich af terwijl ze haar broer vroeg de tafel te dekken en te voorzien van heerlijk ruikende bloemstukken als aankleding. Daarna gaf ze hem aan Ilary te gaan helpen. Ze boog zich over de laatste voorbereidingen voor het diner. Terwijl ze de laatste hand eraan legde voelde ze tranen in haar ogen branden. Wat als het niet goed genoeg, niet smakelijk genoeg was? Wat dan? Het was immers voor het eerst geweest dat Amalia helemaal zelf een heel diner bereid had.